Χρυσοθήρες, άγνωστο πότε, έσκαψαν στο ισόγειο ερειπωμένης και ετοιμόρροπης βίλας που σχεδίασε τον περασμένο αιώνα ο Ερνέστο Τσίλλερ και αναζήτησαν τον κρυμμένο θησαυρό. Είναι άγνωστο αν έφυγαν με ένα σεντούκι λίρες ή με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
Σύμφωνα με φήμες που κυκλοφορούν στα χωριά Βυτινέικα, Γρανιτσέϊκα και Σκουροχώρι, οι κυνηγοί θησαυρών, άφησαν πίσω τους τα ίχνη τους: βαθιά λαγούμια όπως αποκαλύπτει ο φωτογραφικός φακός της εφημερίδας «Πατρίς» αλλά κανένα όμως ίχνος του… θησαυρού, αν υπήρχε.
«Οι δύο γούβες στο κατώι, υπήρχαν εδώ και μήνες, αλλά η τρίτη έγινε τώρα», μας λένε δύο κάτοικοι του Σκουροχωρίου (που για ευνόητους λόγους διατηρούν την ανωνυμία τους) και συνεχίζουν: «Υπήρχαν φήμες ότι στο ερείπιο υπήρχε θαμμένος θησαυρός. Φαίνεται λοιπόν πως κάποιοι πήραν τις φήμες σοβαρά και άρχισαν το σκάψιμο. Τώρα τι έγινε, τι βρήκαν και αν βρήκαν κάτι…ποιος το ξέρει;»
Η «χρυσή» ιστορία της βίλας
Την ερειπωμένη βίλα την βλέπουν χρόνια χιλιάδες περαστικοί αλλά λίγοι ενδιαφέρθηκαν να πληροφορηθούν το παρελθόν της που είναι ιδιαίτερα πλούσιο.
Στα αριστερά του επαρχιακού δρόμου που οδηγεί από την εθνική οδό Πατρών –Πύργου στο Κατάκολο και πριν στρίψουμε για τα Βυτινέικα, στην κορυφή ενός λοφίσκου το βλέμμα των περαστικών «καρφώνεται» σε ένα ερειπωμένο επιβλητικό κτίριο.
Ελάχιστοι γνωρίζουν την ιστορία του κτιρίου αυτού, η λάμψη του οποίου ξεκινά από τα τέλη του 19ου αιώνος. Πρόκειται για το εξοχικό σπίτι που έχτισε ο γιατρός Βασίλειος Λεονταρίτης, ο εκ Πύργου καταγόμενος, λίγο μετά το 1895, σε σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Ο Βαυαρός σχεδίασε ένα οίκημα 180 τετραγωνικών μέτρων σε αγροτεμάχιο περίπου 14 στρεμμάτων. Το οίκημα, ένα πέτρινο νεοκλασσικό, αποτελείτο από το ισόγειο (κατώι) και τον πρώτο όροφο.
Υπέροχη θέα
Δεν είναι τυχαία η περιοχή που ο Λεονταρίτης επέλεξε να κτίσει το εξοχικό του.
«Παραβιάσαμε» ανοικτές θύρες και ανεβήκαμε με προσοχή τα δεκαεπτά σκαλοπάτια του. Προχωρήσαμε στις μύτες των ποδιών μας στο σάπιο ξύλινο πάτωμα που έτριζε και κάναμε με μεγάλη προσοχή, λίγα βήματα στα δωμάτιά του. Ο «περίπατος» σε υπέρβαρους δεν συνιστάται…
Από τα ανατολικά παράθυρά φαίνεται ο Πύργος, τα κοντινά χωριά και τα βουνά της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας, ενώ προς τα δυτικά διακρίναμε τους ορεινούς όγκους της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς. Η δύση του ήλιου θα ήταν μαγευτική από τη βεράντα (στηρίζεται ακόμη σε μεταλλικά φουρούσια) αυτής της οικίας, μιας βεράντας που αν και «βλέπει» προς το νότο, όποιος στεκόταν στην άκρη της θα απολάμβανε το ωραιότερο δειλινό…
Στο εύλογο ερώτημα τι έγινε η οικογένεια του γιατρού η απάντηση δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Κάποιοι υποστηρίζουν πως η οικογένεια Λεονταρίτη χάθηκε στα χρόνια του Εμφυλίου και έκτοτε το σπίτι δεν χάρηκε πραγματικό νοικοκύρη. Κάποιοι άλλοι όμως λένε ότι υπάρχουν συγγενείς της οικογένειας που βρίσκονται στο εξωτερικό.
Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 έμεναν στο σπίτι αγρότες , αλλά από τα μέσα του 1970, όπως μάθαμε, το σπίτι άρχισε να εγκαταλείπεται. Και δεν άργησε να έρθει η φθορά, από το χρόνο και τις λεηλασίες, που σήμερα αγγίζει τα όρια της κατάρρευσης.
Τέλος οι σεισμοί του Μαρτίου 1993 και του Ιουνίου του 2008 κατάφεραν σημαντικά πλήγματα στο κτίριο που σχεδίασε ο Ερνέστο Τσίλλερ.
